Bayon Kwaku schreef:Allemaal leuk en wel, maar deze coaches hebben voornamelijk resultaten geboekt met hun EIGEN land. Landen bovendien die traditioneel vaak winnen.
Op het moment dat een Afrikaans land deze coaches benaderd zijn er een heel arsenaal aan topcoaches die hun neus ophalen voor de job.
Dit maakt deze coaches tweede rangs, ze vertegenwoordigen niet het beste wat er te krijgen is.
Duitsland, Italie, Frankrijk hebben de bondscoach uit eigen land die "hot" is.
Wat een flauwekul zeg. Die topcoaches
zijn werkzaam in Afrika. Ik leg jou net uit dat er op de Africa cup coaches rondlopen die een EK's en WK's hebben gewonen. De coach van Tunesie Roger lemerre won het EK (2000) en een WK (1998) met Frankrijk. Dat andere topcoaches, zoals Wenger, Fergusson, geen zin hebben om in Angola te gaan werken kan ik begrijpen, maar zij hebben ook vast geen zin in een avontuur in Slovenie, Slowakije of Belgie. Sterker nog Wenger en Fergusson zijn verschillende malen benaderd door Engeland, maar zij weigerden. Hiddink wil ook MvB niet opvolgen, Cruijff heeft ook zeker 3 keer geweigerd.
Zuid Africa heeft een Braziliaanse coach, Meneer Parreira won het WK van 1994 en was halve finalist in 2006. Dat is dus een topcooach.
Marokko had Henri Michel als coach, Meneer Michel heeft een olympisch goud en een bronzen plak met Frankrijk op het WK gewonnen. Dat is ook een topcoach.
Nigeria heeft Berti Vogts als coach, hij won als hoofdcoach het EK van 1996 en was als assistant trainer WK finalist 1986 en wereldkampioen in 1990. Ook dat lijkt mij een topcoach.
Hoe kun jij nou beweren dat deze coaches niet het "beste wat er is" zijn. Nederland werkt met coaches die net hun carriere beeindigd hebben, van Basten, Rijkaard. Italie deed hetzelfde met Donadoni, Duitsland met Klinsmann.
Afrika heeft gewoon een achterstand in ontwikkeling, het professionele nivo is daar laag, dus de voorwaarden voor topprestaties zijn nauwelijks aanwezig.
Dat is wel duidelijk. Daarom selecteren ze ook vooral spelers die wel goede voeding training en begeleiding krijgen. Dat soort spelers werken bij Europese clubs als Chelsea (Drogba, Kalou), Barcelona (Eto), en niet bij een "topclub" uit Ivoorkust of Kameroen. Toevallig zijn deze 3 beste Afrikaanse voetballers heel jong naar Europa gekomen. Drogba was 5 toen hij naar Frankrijk kwam, Eto was 15 toen hij naar de Real Madrid jeugd kwam, Kalou ging op zijn 10de naar de Engelse intertaat in Koeweit, en op zijn 17 de kwam hij naar Rotterdam.
Het ligt dus weldegelijk aan de coaches, niet zozeer aan hun kennis van het spelletje maar zeker wel aan de tijd en plaats, ik wil dus helemaal niet beweren dat deze coaches wanprestaties leveren, maar voor Afrikaanse landen is het niet ideaal, vaak verre van, terwijl de Europese landen wel onder ideale omstandigheden werken naar een topprestatie en ook dan, daar ga ik weer, winnen er toch maar een select aantal Europese en Zuid-Amerikaanse landen het WK.
Inderdaad slechts een aantal landen wint het WK, maar toch zijn er altijd wel Europese landen die voor verassingen zorgen, Belgie (halve finale 1986), Nederland (2 finales en halve finale 1998), Kroatie (halve finale 1998), Sweden en Bulgarije (beide halve finale 1994), Portugal (halve finale 2006). Polen (halve finale 1974, 1980), Turkije (halve finale 2002), Afrikaanse landen zijn nooit verder gekomen dan een kwartfinale. Het probleem is vooral het tactisch inzicht. In Nederland begin je bij de F-jes en ren je gewoon met zijn allen achter de bal. Bij de E-tjes leer je de bal controleren, hoe je moet schieten en zo. Het echte werk begint bij de D-tjes, daar leer je het positiespel en overzicht. Vanaf de C-tjes leer je tactieken, systemen, buitenspelval etc. etc. Daarna stroom je door naar de B-tjes, A-junioren, en zo kom je in het eerste elftal, waar de allerbeste doorstromen naar het betaald voetbal.
Afrikaanse spelers maken dat allemaal niet mee. Daar leert men op trapveldjes vooral pingelen, als ze geluk hebben ontdekt een scout ze en mogen ze mee naar een van de weinige clubs met voorzieningen (dat zijn er meestal 1 of 2). Daarna komen ze naar Europa om het echte werk te leren. Het resultaat is dat de topcoach van Kameroen maar heel weinig keus heeft, het maakt geen ene moer uit of je daar Hiddink of de coach van Telstar neerzet, feit blijft dat hij maar een keuze heeft of een mannetje of 30. Heel vaak hebben ze dan ook nog eens een gebrek aan disicpline, vaak rennen ze als kippen zonder kop achter de bal aan, spelen de bal niet af, wisselen niet van positie, etc etc. Afrika heeft nog een hele lang weg te gaan eer ze het niveau van Europese landen benaderen.