Naast het feit dat je bij PSV met potentiele selectiespelers kunt werken en dat het afbrandrisico kleiner is t.o.v. hoofdtrainerschap bij Volendam. Ik ga er vanuit dat Slot in principe gewoon de positie van Dennis overneemt en dat er volgend jaar, samen met Echteld, dus twee assistent-trainers zijn.Last Scout schreef: ↑05 mei 2017, 11:27 Nouja dat doet niet onder voor Volendam momenteel dus ik snap hem wel.
Martin Haar
"Ik zie genoeg aanknopingspunten om verder op te kunnen bouwen." 
Alleen kun je met een club daadwerkelijk iets winnen en met de reserves niet.Last Scout schreef: ↑05 mei 2017, 11:27 Nouja dat doet niet onder voor Volendam momenteel dus ik snap hem wel.
Stuk in m'n kraag, stuk in m'n bed
-
differentcook
- Harde Kern
- Berichten: 12446
- Lid geworden op: 24 sep 2015, 23:08
-
differentcook
- Harde Kern
- Berichten: 12446
- Lid geworden op: 24 sep 2015, 23:08
Wordt bijzonder, Dennis en Martin Haar tegen elkaar in de duels Jong AZ-Jong PSV
we can come an end
Een titel zonder waarde dan. Volendam zal normaliter toch via de play-offs moeten promoveren en Jong PSV mag daar niet aan meedoen. Die spelen dus nergens voor als ze na 2 maanden 10 punten achter staan op de koploper.differentcook schreef: ↑05 mei 2017, 14:21 Afgaande op dit seizoen maakt hij met Jong PSV meer kans de titel in de eerste divisie te winnen dan met Volendam.
Stuk in m'n kraag, stuk in m'n bed
Glory Hunter
Dennis Haar zal toch eens achter zijn oren moeten krabben. Die heeft van AZ een nogal slechte beoordeling gehad over het afgelopen jaar.
AZ schuift het dramatische afgelopen jaar volledig in de schoenen van Dennis Haar. Voor een succesvol komend jaar hoeven we helemaal niets anders te doen, behalve Dennis Haar vervangen voor een betere versie. Aldus AZ.
AZ schuift het dramatische afgelopen jaar volledig in de schoenen van Dennis Haar. Voor een succesvol komend jaar hoeven we helemaal niets anders te doen, behalve Dennis Haar vervangen voor een betere versie. Aldus AZ.
-
Geest van Dirk
- Goalscorer
- Berichten: 3867
- Lid geworden op: 20 jan 2012, 20:51
Wat een domme riedel. Het was toch al de bedoeling om verkopen op te laten vangen met voornamelijk eigen jeugd. Dennis Haar heeft trouwens zelf iniatief genomen om op eigen benen te staan en Bizot is Rochet komen vervangen
...... and that's what we mean by honey 
-
Last Scout
- Goalscorer
- Berichten: 3642
- Lid geworden op: 24 feb 2017, 14:42
En niet functionerende spelers vervangen we met?Geest van Dirk schreef: ↑22 jul 2017, 20:37 Wat een domme riedel. Het was toch al de bedoeling om verkopen op te laten vangen met voornamelijk eigen jeugd. Dennis Haar heeft trouwens zelf iniatief genomen om op eigen benen te staan en Bizot is Rochet komen vervangen
Bij Alkmaar begint de victorie!
Nu Martin na de wedstrijden van Jong AZ elke keer aan het woord komt zie je hoe bezeten de man van het spelletje is.
Kijk altijd met plezier zijn interviews.
Kijk altijd met plezier zijn interviews.
Ben ik nou zo slim of zijn jullie nou zo dom?
UEFA Cup, Champions League, Wereldbeker, Europese Supercup.
Nederlands, Duits, Spaans kampioen en bekerhouder.
UEFA Cup, Champions League, Wereldbeker, Europese Supercup.
Nederlands, Duits, Spaans kampioen en bekerhouder.
Martin Haar: ’Ik een echte assistent? Bullshit’
Na een leven lang voetbal staat Martin Haar (65) zaterdag voor de laatste keer langs de lijn als coach in het betaald voetbal. Jong AZ-De Graafschap wordt zijn laatste wedstrijd.
Of het zaterdag voor hem een emotionele avond wordt? Mwah, dat zal wel meevallen, denkt ie. Een beetje sentimenteel misschien, meer niet. Voor échte emoties moet er meer gebeuren. „Moet je kijken. Ik heb nu wéér kippenvel”, zegt Haar als hij vertelt over zijn jongste zoon Kenny. Die werd als marinier uitgezonden naar Irak.
„Ik kan je vertellen: dat is geen pretje. Hij ging voor zeven, acht maanden. Ik vergeet nooit de dag van zijn vertrek. Dat zo’n generaal zegt dat de missie niet zonder gevaren is en dan roept ’u heeft nog drie minuten om afscheid te nemen!’ En dat dan Kenny naar Joke en mij toe komt en zegt ’ik hou van jullie’. Dan zie je hem weglopen en denk je ’Jeeeezus, komt die wel terug’. Terug thuis ben ik naar boven gelopen, op bed gaan liggen en heb ik gehuild als een gek. Toen was ik het kwijt. Maar ja, toen hij een maand later echt het oorlogsgebied in ging, begon het pas. Zat ik elke ochtend om vijf uur CNN te kijken om te zien hoe het in Irak was. De eerste dagen keek Joke mee. Na een week gaf ze het op. Ik een tijdje later ook, want dat hou je natuurlijk niet vol. Je moet het loslaten en accepteren. Gelukkig kwam ie weer heelhuids terug.”
Dat was vijftien jaar geleden. Inmiddels werkt Kenny in het bedrijfsleven. Oudste zoon Dennis is na jarenlang bij AZ te hebben gewerkt nu trainer van Jong PSV. „Het klinkt heel burgerlijk, maar ik heb geprobeerd alles voor mijn vrouw en kinderen zo goed mogelijk te doen. Maar Joke heeft natuurlijk het gezin staande en draaiende gehouden. Zichzelf soms wegcijferend, maar o zo bepalend ook in het succes van mij. Absoluut een wereldwijf. We kennen elkaar uit het uitgaansleven in Zwolle. We waren achttien, negentien, dus we zijn al bijna vijftig jaar bij elkaar.”
Geweldige spelers
De emoties zullen zaterdag wel meevallen, denkt Haar. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, zegt hij. Zijn tijd bij AZ kort samengevat: hij werkte er vooral met ’heel warme mensen’, met ’heel grote trainers’, met ’geweldige spelers’ en soms ook met ’ongelooflijke klootzakken’. Hij won met de club alle prijzen in Nederland. „En die spelers, van Sergio Romero tot Hector Moreno en van Moussa Dembele tot Graziano Pellè: allemaal hebben ze respect voor me. Dat doet me goed. Als een speler merkt dat het niet uit je hart komt, ben je kansloos.”
Loopbaan
Martin Haar, geboren in Zwolle in 1952. Had als speler zijn beste tijd bij Haarlem. Werd voetballer van het jaar in 1982. Stopte in 1989 als speler en werd daarna trainer.
Terugblikken op zijn loopbaan valt niet mee. Waar begin je bij iemand die voetballer en trainer was van 1968 tot 2018? Hij zou er avonden lang over kunnen vertellen. Nou ja, behalve over zijn debuut in de eredivisie, bij Go Ahead, in 1971. „Ik weet niet meer welke wedstrijd dat was”, zegt hij. „Ik kan me nog wel heel goed mijn debuut bij PEC Zwolle herinneren. PEC-Noad in 1968. Vijftien was ik. Na de wedstrijd kreeg ik tien gulden. Van elke speler een gulden, als premie. Fantastisch toch?”
Overleven
Al snel ging hij naar Go Ahead Eagles. Betere club, hoger niveau. Hij werd er landskampioen met de A-junioren. Daarna was het als jonge jongen bij het eerste elftal een kwestie van overleven. „Je durfde niet eens de kleedkamer van de gearriveerde spelers in. Die zeiden ’wat kom je doen’. Dat was een harde leerschool en dat heeft me waarschijnlijk gevormd.”
Want Haar noemt zichzelf ’best wel sociaal’, maar als trainer soms ’kneiterhard’. „Dat zal in die tijd wel gevormd zijn. De boodschap was duidelijk. Dienend opstellen, dienend spelen. Je mond houden, presteren en dan pas een grote bek hebben. Ik weet nog dat ik na een wedstrijd een compliment kreeg van Leo Beenhakker, de trainer. Hij vond me de beste. De week erna stond ik niet eens op het lijstje. Toen ging ik even bijdehand doen. Ik naar Beenhakker, ik klop op de deur en vraag waarom ik er niet bij zit. ’Vorige week gaf u me nog zo’n compliment’, zei ik. ’Ja, en? Da’s toch geen garantie voor deze week? Wegwezen’, zei Beenhakker.”
Oud, zuur en chagrijnig
De laatste jaren werkte hij, als trainer van Jong AZ, met jongens die willen doorbreken, net als hij destijds bij Go Ahead. „Ik weet zeker dat veel jongens aan het begin denken ’wat is dit voor een tiran’. Oud, zuur en chagrijnig vinden ze me, als ik zeg dat ze na de lunch de tafels moeten opruimen. Terwijl dat volkomen normaal is. En ik vertaal het naar het veld. Als één of twee spelers hun man laten lopen, komt het hele team in de problemen. Met andere woorden: als jij in het veld je stoel niet aanschuift, ga je die wedstrijd niet winnen.”
Hij heeft er maar één doel mee: die spelers beter maken. „Je wilt prof worden? Dan moet je daar alles voor doen. Het kómt je niet aanwaaien, echt niet. En wen er maar aan dat het draait om winnen. Kun je daar niet tegen, ben je niet geschikt. Dan ga je maar in de hoofdklasse spelen.”
Of de huidige generatie gemakzuchtiger is dan de jeugd van toen? „Nee, dat vind ik niet. Kijk naar de jongens van het eerste. Til wil toch kneiterhard werken? Koopmeiners? Weghorst? Jahanbakhsh? Vlaar? Ouwejan? Normale nuchtere jongens die hun voetbalcapaciteten koppelen aan ongelooflijke inzet. Dan word je altijd terugbetaald. Werken tot de laatste snik, daar begint het mee. Ook voor de allergrootsten.”
Absolute bullshit
Martin Haar was jarenlang assistent-trainer bij AZ. Hoofdtrainer mocht hij niet zijn, want het hoogste trainersdiploma haalde hij niet. Hij noemt het de grootste fout van zijn carrière. „Ik zou het diploma in Oostenrijk halen toen ik daar ging werken. Maar na een jaar was ik terug in Nederland. Het had nog gekund, ik was 50, maar ik liet het lopen. Gemakzucht, denk ik. Dom, dom, dom. Ik had hoofdtrainer in de eredivisie kunnen zijn, zeker. Mensen noemden mij ’een echte assistent’, omdat ik zogenaamd geen mening had en altijd hetzelfde zei als de hoofdtrainer. Bullshit. Absolute bullshit. Ik heb intern áltijd gezegd wat ik ervan vond. Ook tegen Louis, ja. Hij is natuurlijk een wereldcoach, maar dat wil niet zeggen dat alles wat hij doet zaligmakend is. Wij hebben echt wel discussies gehad. Toen het een keer niet draaide, zei ik dat Barry Opdam er als linksbuiten in moest. Vond ie niks. Ik zei ’doe nou, want Barry is linksbuiten geweest’. Hij deed het en of het zo moest zijn: voorzet Opdam, goal, we winnen. Louis uit zijn dak, hij draait zich om en geeft me een dikke knipoog.”
Het begin met Van Gaal was niet gemakkelijk. „Pfffff. Na vijf weken dacht ik ’hoe ga ik dit een heel jaar volhouden’. Kwam ik thuis, zei ik tegen Joke ’misschien grijp ik hem binnenkort bij zijn strot’. Dan liet hij je een week de training leiden en voelde je zijn ogen priemen. ’Hij zal er wel een bedoeling mee hebben’, zei Joke. Dat was natuurlijk ook zo. Je werd er als assistent ook door wakkergeschud.”
Na een leven lang voetbal staat Martin Haar (65) zaterdag voor de laatste keer langs de lijn als coach in het betaald voetbal. Jong AZ-De Graafschap wordt zijn laatste wedstrijd.
Of het zaterdag voor hem een emotionele avond wordt? Mwah, dat zal wel meevallen, denkt ie. Een beetje sentimenteel misschien, meer niet. Voor échte emoties moet er meer gebeuren. „Moet je kijken. Ik heb nu wéér kippenvel”, zegt Haar als hij vertelt over zijn jongste zoon Kenny. Die werd als marinier uitgezonden naar Irak.
„Ik kan je vertellen: dat is geen pretje. Hij ging voor zeven, acht maanden. Ik vergeet nooit de dag van zijn vertrek. Dat zo’n generaal zegt dat de missie niet zonder gevaren is en dan roept ’u heeft nog drie minuten om afscheid te nemen!’ En dat dan Kenny naar Joke en mij toe komt en zegt ’ik hou van jullie’. Dan zie je hem weglopen en denk je ’Jeeeezus, komt die wel terug’. Terug thuis ben ik naar boven gelopen, op bed gaan liggen en heb ik gehuild als een gek. Toen was ik het kwijt. Maar ja, toen hij een maand later echt het oorlogsgebied in ging, begon het pas. Zat ik elke ochtend om vijf uur CNN te kijken om te zien hoe het in Irak was. De eerste dagen keek Joke mee. Na een week gaf ze het op. Ik een tijdje later ook, want dat hou je natuurlijk niet vol. Je moet het loslaten en accepteren. Gelukkig kwam ie weer heelhuids terug.”
Dat was vijftien jaar geleden. Inmiddels werkt Kenny in het bedrijfsleven. Oudste zoon Dennis is na jarenlang bij AZ te hebben gewerkt nu trainer van Jong PSV. „Het klinkt heel burgerlijk, maar ik heb geprobeerd alles voor mijn vrouw en kinderen zo goed mogelijk te doen. Maar Joke heeft natuurlijk het gezin staande en draaiende gehouden. Zichzelf soms wegcijferend, maar o zo bepalend ook in het succes van mij. Absoluut een wereldwijf. We kennen elkaar uit het uitgaansleven in Zwolle. We waren achttien, negentien, dus we zijn al bijna vijftig jaar bij elkaar.”
Geweldige spelers
De emoties zullen zaterdag wel meevallen, denkt Haar. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, zegt hij. Zijn tijd bij AZ kort samengevat: hij werkte er vooral met ’heel warme mensen’, met ’heel grote trainers’, met ’geweldige spelers’ en soms ook met ’ongelooflijke klootzakken’. Hij won met de club alle prijzen in Nederland. „En die spelers, van Sergio Romero tot Hector Moreno en van Moussa Dembele tot Graziano Pellè: allemaal hebben ze respect voor me. Dat doet me goed. Als een speler merkt dat het niet uit je hart komt, ben je kansloos.”
Loopbaan
Martin Haar, geboren in Zwolle in 1952. Had als speler zijn beste tijd bij Haarlem. Werd voetballer van het jaar in 1982. Stopte in 1989 als speler en werd daarna trainer.
Terugblikken op zijn loopbaan valt niet mee. Waar begin je bij iemand die voetballer en trainer was van 1968 tot 2018? Hij zou er avonden lang over kunnen vertellen. Nou ja, behalve over zijn debuut in de eredivisie, bij Go Ahead, in 1971. „Ik weet niet meer welke wedstrijd dat was”, zegt hij. „Ik kan me nog wel heel goed mijn debuut bij PEC Zwolle herinneren. PEC-Noad in 1968. Vijftien was ik. Na de wedstrijd kreeg ik tien gulden. Van elke speler een gulden, als premie. Fantastisch toch?”
Overleven
Al snel ging hij naar Go Ahead Eagles. Betere club, hoger niveau. Hij werd er landskampioen met de A-junioren. Daarna was het als jonge jongen bij het eerste elftal een kwestie van overleven. „Je durfde niet eens de kleedkamer van de gearriveerde spelers in. Die zeiden ’wat kom je doen’. Dat was een harde leerschool en dat heeft me waarschijnlijk gevormd.”
Want Haar noemt zichzelf ’best wel sociaal’, maar als trainer soms ’kneiterhard’. „Dat zal in die tijd wel gevormd zijn. De boodschap was duidelijk. Dienend opstellen, dienend spelen. Je mond houden, presteren en dan pas een grote bek hebben. Ik weet nog dat ik na een wedstrijd een compliment kreeg van Leo Beenhakker, de trainer. Hij vond me de beste. De week erna stond ik niet eens op het lijstje. Toen ging ik even bijdehand doen. Ik naar Beenhakker, ik klop op de deur en vraag waarom ik er niet bij zit. ’Vorige week gaf u me nog zo’n compliment’, zei ik. ’Ja, en? Da’s toch geen garantie voor deze week? Wegwezen’, zei Beenhakker.”
Oud, zuur en chagrijnig
De laatste jaren werkte hij, als trainer van Jong AZ, met jongens die willen doorbreken, net als hij destijds bij Go Ahead. „Ik weet zeker dat veel jongens aan het begin denken ’wat is dit voor een tiran’. Oud, zuur en chagrijnig vinden ze me, als ik zeg dat ze na de lunch de tafels moeten opruimen. Terwijl dat volkomen normaal is. En ik vertaal het naar het veld. Als één of twee spelers hun man laten lopen, komt het hele team in de problemen. Met andere woorden: als jij in het veld je stoel niet aanschuift, ga je die wedstrijd niet winnen.”
Hij heeft er maar één doel mee: die spelers beter maken. „Je wilt prof worden? Dan moet je daar alles voor doen. Het kómt je niet aanwaaien, echt niet. En wen er maar aan dat het draait om winnen. Kun je daar niet tegen, ben je niet geschikt. Dan ga je maar in de hoofdklasse spelen.”
Of de huidige generatie gemakzuchtiger is dan de jeugd van toen? „Nee, dat vind ik niet. Kijk naar de jongens van het eerste. Til wil toch kneiterhard werken? Koopmeiners? Weghorst? Jahanbakhsh? Vlaar? Ouwejan? Normale nuchtere jongens die hun voetbalcapaciteten koppelen aan ongelooflijke inzet. Dan word je altijd terugbetaald. Werken tot de laatste snik, daar begint het mee. Ook voor de allergrootsten.”
Absolute bullshit
Martin Haar was jarenlang assistent-trainer bij AZ. Hoofdtrainer mocht hij niet zijn, want het hoogste trainersdiploma haalde hij niet. Hij noemt het de grootste fout van zijn carrière. „Ik zou het diploma in Oostenrijk halen toen ik daar ging werken. Maar na een jaar was ik terug in Nederland. Het had nog gekund, ik was 50, maar ik liet het lopen. Gemakzucht, denk ik. Dom, dom, dom. Ik had hoofdtrainer in de eredivisie kunnen zijn, zeker. Mensen noemden mij ’een echte assistent’, omdat ik zogenaamd geen mening had en altijd hetzelfde zei als de hoofdtrainer. Bullshit. Absolute bullshit. Ik heb intern áltijd gezegd wat ik ervan vond. Ook tegen Louis, ja. Hij is natuurlijk een wereldcoach, maar dat wil niet zeggen dat alles wat hij doet zaligmakend is. Wij hebben echt wel discussies gehad. Toen het een keer niet draaide, zei ik dat Barry Opdam er als linksbuiten in moest. Vond ie niks. Ik zei ’doe nou, want Barry is linksbuiten geweest’. Hij deed het en of het zo moest zijn: voorzet Opdam, goal, we winnen. Louis uit zijn dak, hij draait zich om en geeft me een dikke knipoog.”
Het begin met Van Gaal was niet gemakkelijk. „Pfffff. Na vijf weken dacht ik ’hoe ga ik dit een heel jaar volhouden’. Kwam ik thuis, zei ik tegen Joke ’misschien grijp ik hem binnenkort bij zijn strot’. Dan liet hij je een week de training leiden en voelde je zijn ogen priemen. ’Hij zal er wel een bedoeling mee hebben’, zei Joke. Dat was natuurlijk ook zo. Je werd er als assistent ook door wakkergeschud.”
Uit negativisme is nog nooit iets goeds geboren.